Ik ga naar een dagbesteding bij mij in de buurt. Het is een soort club waar ik dingen leer. Meestal vind ik het wel oké, maar soms heb ik van die dagen dat ik echt niet wil. En dan begint het gedoe met dat stomme bellen.
Ik Ga Echt Niet
Soms word ik wakker en voelt mijn hoofd zwaar, alsof er een dikke wolk in zit. Ik heb depressie, en dat betekent dat ik soms geen zin heb om uit bed te komen. Mijn dagbesteding begint om 9 uur, maar ik weet nu al: ik ga niet. Ik wil gewoon even niks, geen mensen om me heen. Maar dan om half 10 gaat mijn telefoon. Ik zie het nummer van de dagbesteding en ik voel me gelijk gespannen.
Ik neem niet op. Ik voel mijn hart kloppen en ik denk dat ik een paniekaanval krijg. Waarom moeten ze dat doen? Ik weet heus wel dat ze geld krijgen als ik kom. Mijn begeleider heeft het een keer uitgelegd. Maar vandaag kan ik het gewoon niet. En dat bellen maakt het erger.
Waarom Ik Het Haat
Het is niet de eerste keer. Laatst was ik ook thuis omdat alles te druk voelde. Ik heb ook autisme, en soms is het alsof mijn hoofd te vol zit. Toen belden ze ook. Ik voelde me meteen rot, alsof ik iets fout had gedaan. Ik wilde zeggen: “Laat me met rust!” maar ik durfde niet. Na dat telefoontje voelde ik mij de rest van de dag rot. Het alsof ik straf kreeg omdat ik even niet kon.
Ik heb het een keer aan mijn zus verteld. Zij zei: “Dat is toch stom? Ze willen je helpen, maar maken het juist zwaarder!” Je moet mij niet dwingen als ik me zo voel. Ik schrik als je belt. Het maakt me bang of verdrietig, en dan wil ik nog minder naar de dagbesteding.
Stuur gewoon een berichtje.
