Stel je een omgeving voor waarin grenzeloze nieuwsgierigheid, chaotische energie en ongeremde creativiteit worden gevierd in plaats van onderdrukt. Dat is niet de maatschappij die we hebben gecreëerd. In plaats daarvan behandelen we kinderen als defecte producten: we geven ze medicijnen als ze wiebelen, plakken labels op ze als ze vragen stellen, en proppen ze in een mal. Maar kinderen zijn niet kapot. We hoeven ze niet te repareren.
De Evolutie
Eerst wat basisbiologie, want evolutie heeft geen tijd voor onzin. Kinderen leren om door het leven te navigeren. Spel slijpt sociale vaardigheden, stimuleert probleemoplossing en voedt creativiteit.
Als evolutie had bedoeld dat kinderen stille, sedentaire feitenopdreuners zouden zijn, had het ze uitgerust met ingebouwde boeien en een stille modus. In plaats daarvan kregen we luide, nieuwsgierige, kinetische kleine mensjes.
De Waanzin
We eisen dat kinderen urenlang stilzitten, lezingen absorberen als sponzen en antwoorden uitspugen op commando. Als ze wiebelen, plakken we ze een label op. Als ze tegenspreken, noemen we ze storend. Het zijn tekenen van leven in een omgeving die zo onnatuurlijk is dat het een wonder is dat ze niet allemaal in opstand komen.
Neem een stap terug. We hebben onderwijs veranderd in een conformiteitsfabriek met gestandaardiseerde tests. We pathologiseren normale variaties – energie wordt hyperactiviteit, verlegenheid wordt sociale fobie. Kinderen zijn uniek, met eindeloze mogelijkheden voor creatie. Toch blijven we proberen ze in vormen te hameren waar ze nooit voor bedoeld waren.
Gezond Verstand
Ik steek graag mijn glorieuze middelvinger op naar de “repareer het kind”-brigade. Kinderen die samenwerken aan projecten – het is spel met een doel, dat hun natuurlijke drang om te creëren en te verbinden aanboort. Het werkt voor alle kinderen, omdat het respecteert hoe ze zijn bedraad.
Je kunt dan gaan jammeren: “Maar het is ongestructureerd!” Fout. Het biedt gewoon duidelijke regels en doelen, en leert kinderen om binnen een kader te opereren met respect voor hun individualiteit. Het is een belans van structuur en vrijheid om in te groeien.
Echte Kinderen
Het meisje met autisme dat in traditionele settings een muurbloempje was – stil, angstig, niet verbonden met haar omgeving. Als ingenieur in een groepsproject begon ze haar ideeën te delen en naar haar leeftijdsgenoten te luisteren. Al snel kletste ze erop los buiten de sessies. Werd ze “gerepareerd”? Nee. Ze kreeg wat ze nodig had om uit te drukken wat er al was.
Die jongen die als storend werd bestempeld omdat hij niet stil kon zitten in de klas. Ik liet hem zijn energie steken in het bouwen van complexe projecten, en beurt nemen, waardoor hij focus en geduld trainde. Zijn leraar zag de verandering: minder chaos, meer betrokkenheid. Hij had geen reparatie nodig, maar een focus voor zijn krachten.
Kinderen Hoeven Niet Gefikst
Kinderen zijn niet kapot. We staan vaak zelf hun ontwikkelingsbehoeften in de weg. Er is een betere manier, door ze voldoende in al hun groei-elementen te voorzien en spel, energie, en creativiteit te benutten, niet te onderdrukken.
Zorg dat ze genoeg slapen en bewegen, haal ze uit hun insolatie, uit hun slaapkamers, van hun schermen af, breng ze bij elkaar, geef ze materialen, neem een stap terug en kijk hoe ze iets buitengewoons bouwen.
